حالا قهوه را روی میزم گذاشته ام و موسیقی دوباره برای صدمین بار همان چیزها را تکرار می کند . اتاق کناری هر لحظه به یک رنگ در می آید و صداهایش عجیب تر می شود . کمی از قهوه خوردم و به خودم چیزی گفتم که نشنیدم .


مجله ی هفت - شماره 41 - یک فنجان قهوه - مهدی فاتحی